over de galerie
exposities/gebeurtenissen
kunstenaars
Nederlands Poëzie Centrum
contact
| gonda van der zwaag |
| www.gondavanderzwaag.nl |
202025 oktober tot en met 29 november 2020Niet iedereen zal het werk van Gonda van der Zwaag (Heerenveen 1951) onmiddellijk in het hart sluiten, daarvoor is het soms te confronterend. Dierskeletten en opgezette beesten herinneren ons aan de dood en die schuiven we in onze cultuur het liefst voor ons uit, we willen er niet mee leven. Toch heeft Gonda gedurende haar veertig jarige artistieke loopbaan consequent dit pad en haar fascinatie voor de dood durven volgen. Het werk van Gonda van der Zwaag doet denken aan dat van de Duitse anatoom-kunstenaar Gunther von Hagens, de uitvinder van de plastinatie, een duurzame conserveringstechniek. Zijn reizende tentoonstelling Körperwelt riep weerzin op maar ook bewondering. Aanvankelijk werkte Gonda eveneens met vrijwel onbewerkte skeletten of onderdelen van allerlei soorten dieren. In tegenstelling zijn de recente objecten nu bewerkt met verf of ander materiaal en zijn ze vaak uit verschillende onderdelen samengesteld. Daarbij heeft de kunstenaar zich ditmaal gefocust op de vogelwereld. Een uitgebreid scala grote en piepkleine vogelskeletten bevolkt nu haar vreemde en bijzondere vogelwereld. Er zijn geheel nieuwe vogeldieren ontstaan, die zo spannend zijn en soms zelfs zo ludiek, dat ze de aandacht afleiden van wat je eigenlijk ziet: de overblijfselen van dode vogels. Het skelet als dwingend verschijnsel van de dood verdwijnt min of meer naar de achtergrond om plaats te maken voor bewondering hoe vernuftig het eigenlijk in elkaar zit. Zoals in de laatmiddeleeuwse dodendansen waarbij alle standen aan elkaar gelijk zijn en humor een grote rol speelt, heeft de kunstenaar een flinke dosis vrolijkheid aan haar vogeluniversum toegevoegd. Vogels die vrijheid en onafhankelijkheid belichamen maar aan de andere toch ook heel kwetsbaar zijn. De dood als ernst en spel. Op zondag 25 oktober 2020 om 15.00 uur opent Dr. Lucas Boer, conservator Museum voor Anatomie en Pathologie Radboudumc, de tentoonstelling. De laatste dag van de expositie is zondag 29 november 2020. De galerie is open op zondag van 13.00 tot 17.00 uur en op afspraak. |
HOORNBOOM 2010installatie5 december 2010 tot en met 16 januari 2011Op 5 december om 15.00 uur zal de expositie door Joost van Luyken, sponsor van een deel van de expositie en eigenaar van metaalbedrijf Melamo BV, Helmond, geopend worden. Over Gonda van der Zwaag door Wim de Natris Elke expositie van werk van Gonda van der Zwaag is anders. Deze inventieve en ondernemende kunstenaar uit Plasmolen exposeert nu na enkele jaren weer bij Galerie de Natris. Ook deze tentoonstelling in de vorm van een installatie is verrassend anders dan de eerdere tentoonstellingen. Wie de vorige exposities heeft gezien of het oudere werk van de kunstenaar kent zal onmiddellijk opvallen dat haar manier van werken een verandering heeft ondergaan, maar dat haar artistieke zoektocht naar het raadsel van het leven en het sterven nog steeds niet is afgelopen. De kunstenaar gebruikt geen objets trouvés meer uit de natuur, zoals skeletten, takken, stenen en schelpen, maar schept zelf de vormen. De natuurlijke “materialen” zijn nu vervangen door kunstmatig door de mens vervaardigde materialen: cortenstaal, RVS, aluminium en anno nu zelfs polyester, al dan niet voorzien van een verflaag. De vormen zijn echter nog steeds ontleend aan de natuur, zoals recente werken als de “Vliedende zielen” en de “Windvogels” laten zien. Zo gebruikte Gonda van der Zwaag vijf jaar geleden voor haar installatie A en Ω (Galerie De Natris 2005) nog echte bomen. De installatie de HOORNBOOM die nu in de galerie te zien is bestaat uit een kunstmatig bos. Het bos is samengesteld uit polyester en metalen bomen. De vormen van de bomen zijn een combinatie van een boom met takken in vormen die lijken op dierenhoorns. Niet zo verwonderlijk: voor de kunstenaar staat de boom voor levensdrift in het streven naar het licht; de hoorn staat symbool voor de klare lijn en het gevaar. Gevaar en levensdrift vallen samen in één vorm: de boom met de naar het licht omhoog reikende hoornachtige takken. Gonda van der Zwaag zet met deze materiaalkeuze een resolute stap. Zij maakt geen letterlijk gebruik meer van voorwerpen uit de natuur, maar schept zelf nieuwe vormen. Vormen die weliswaar wel door de natuur zijn geïnspireerd. Een “wandeling” door het kunstmatige bos roept gemengde gevoelens op, immers levensdrift en dodelijke dreiging zijn tegelijkertijd zichtbaar en voelbaar. De HOORNBOOM-installatie is het punt waarop Gonda van der Zwaag op dit moment is aangeland in haar al dertig jaar lange artistieke zoektocht naar het verbeelden van het onlosmakelijk met het leven verbonden fenomeen van vergankelijkheid. De kunstenaar lijkt meer bespiegelend geworden. De harde confrontatie met directe uitdrukkingen van vergankelijkheid, leven en dood door het laten zien van skeletten en andere dood-zijnde objecten, heeft Gonda van der Zwaag nu vervangen door esthetische vormen. Het oogt vriendelijker, maar dat wat ze te vertellen heeft is hetzelfde gebleven. |
alpha en omega 2005installatie30 oktober tot en met 4 december 2005Over Gonda van der Zwaag door Wim de Natris. Vergankelijkheid blijft intrigeren. De Plasmolense Beeldend Vormgever Gonda van der Zwaag maakt al 25 jaar objecten en installaties die de vergankelijkheid verbeelden. Ze verhalen over een wereld van lang vergane culturen en rituelen. De materialen, zoals veren, botjes, schedels, takken, schelpen, horens en hout, komen meestal rechtstreeks uit de natuur. Bij haar vader in de schuur, die schrijnwerker was, wilde ze al als klein meisje meeknutselen. Het knutselen op allerlei gebied bleef; zoals breien, borduren, sieraden maken, spinnen, weven, etsen, tekenen, schilderen, ontwerpen. Maar uiteindelijk heeft het beeldende werk de overhand gekregen en heeft ze van 1975 tot 1980 de afdeling Plastische Vormgeving aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam bezocht. Na deze opleiding heeft ze een jaar in Spanje gewerkt, waar vooral ingrepen in de natuur op foto werden vastgelegd. Met deze fotoseries is ze geballoteerd en aangenomen bij de Nederlandse Kring van Beeldhouwers waar ze tot nu toe nog steeds lid van is. Deze vereniging is van grote invloed geweest op haar ontwikkeling door de contacten en de gezamenlijke tentoonstellingen welke ze ook zelf mee organiseerde. Daarnaast heeft ze jaren het ballotagesecretariaat van deze vereniging behartigd. De objecten, geëxposeerd bij Galerie de Natris, ademen de vergankelijkheid. De dunne scheidslijn tussen leven en dood is voelbaar, zoals bij het object “Alfa en Omega” waar de dood in een nest rust. Of bij het object “I.U.V.D.” waar je de geprepareerde eekhoorn als het ware geboren ziet worden tussen de paardenkaken. Bij de toeschouwer kan het een emotie van melancholie en ontroering oproepen. De speciale inrichting van de galerie zal men niet verwonderlijk vinden als men weet dat de kunstenaar midden in het bos aan de rand van het Zevendal woont en omgeven word met de elementen van de natuur waaruit zij put om tot haar objecten en installaties te komen. De tweede passie, het zingen, is onlosmakelijk met het beeldend werk verbonden geraakt doordat ook de liederen die zij bij haar werk kiest zeker over het leven, de liefde en de dood gaan. Op zondag 4 oktober om 15.00 uur wordt de tentoonstelling door Peter Breed, beeldhouwer, geopend. |