over de galerie

 exposities/gebeurtenissen

 kunstenaars

 Nederlands Poëzie Centrum

 contact




henriëtta van de westelaken


de party voorbij   2017

installatie

10 september tot en met 15 oktober 2017


Henriëtta van de Westelaken

De Party voorbij Installatie

Sinds het begin van de vorige eeuw is het verzamelen voor veel kunstenaars een onderdeel van hun kunstpraktijk. Dat geldt ook voor het uit die verzameling putten om nieuwe kunstobjecten te creëren. Oervader van die praktijk was Marcel Duchamp met zijn beroemde fietswiel op een keukenkruk uit 1913. Henriëtta van de Westelaken behoort tot die traditie. Haar oeuvre bestaat vooral uit samengestelde her en der verkregen ready made’s. In de laatste twee jaar heeft zij heel gericht producten van het merk Tupperware verzameld via kringloopwinkels.

Earl Tupper (1907-1983) is de uitvinder van luchtdicht afsluitbare plastic doosjes. De unieke verkoopmethode via de beroemde Tupperware Parties, een idee van zijn zakenpartner Brownie Wise, legde het bedrijf tot op de dag van vandaag geen windeieren. In Nederland waren de Parties vooral in de jaren zestig en zeventig populair. In de herinnering van de generaties van de Wederopbouw zullen ze nog zeker voortleven.

Kunstenaar Henriëtta van de Westelaken is van die generatie (1950 Schijndel). Zij kent het Tupperware-verhaal. De kleurrijke vindingrijke keukenattributen van het merk daagde haar verbeeldingskracht uit om te gaan spelen met dit huis-tuin-en-keukenmateriaal. De twee constanten in haar werk het verzamelen en het op een artistieke manier spelen met de gevonden voorwerpen verenigt zij zo in haar assemblages. Voor de techniek van het samenstellen liet zij zich inspireren door de motorische ontwikkeling van een kind in de eerste levensjaren. Daarin leert het kind ruimtelijke voorwerpen te ordenen door deze eerst naast elkaar te zetten en vervolgens te stapelen. Die primaire techniek van het stapelen koos zij als uitgangspunt. Haar verbeelding doet de rest.

De inrichting van de expositie in Galerie de Natris refereert aan die Tupperwareparties. De podia waarop de objecten staan opgesteld verwijzen naar de tafels waarop bij een party de producten staan opgesteld. Nu staan er in plaats van kant-en-klare objets-trouvés producten van de verbeelding Henriëtta van de Westelaken van Westelaken. Het functionele is veranderd in speelse, vrolijke en kleurrijke gestapelde opbergdozen die niets anders pretenderen dan het oog te willen strelen en de verbeeldingskracht te willen prikkelen, de party voorbij.

Op zondag 10 september om 15.00 uur wordt de expositie geopend door Wim de Natris, galeriehouder.

De laatste dag van de expositie is zondag 15 oktober 2017.




door het raam vincents grote liefde    2014

1 juli tot en met 31 augustus 2014








eva's blind date   2013

1 juli tot en met 1 september 2013


Tijdens de vakantie is vanaf de straat het beeld Eva's blind date te zien van Henriëtta van de Westelaken.



etalage-expositie zomer 2011   2011

diverse materialen

7 juli tot en met 1 september 2011


Hij heeft zich in zijn mantel gewikkeld en zich neergelegd tot aangename dromen.

Onbekende dichter


veranderingen

   2010

objecten

11 april tot en met 23 mei 2010


Over Henriëtta van de Westelaken door Wim de Natris

Het werk van Henriëtta van de Westelaken (1950) is voor de één een open boek, dat voor de andere gesloten blijft, voor de één toegankelijk, terwijl de ander voor een gesloten deur staat. Die meerduidigheid op de grens van het extreme is verwarrend, want de kunstenaar laat de kijker op die manier in het ongewisse. Nooit doet zij eenduidige uitspraken, zij neemt in haar werk geen expliciete stelling voor of tegen iets.

Maar moet de kunstenaar wel altijd iets te melden hebben, een boodschap uitdragen? Van oudsher is de beeldende kunst het medium bij uitstek geweest in het nabootsen van de werkelijkheid, het als het ware evenaren of zelfs perfectioneren van de ons omringende wereld. Daarnaast kan een opdrachtgever de kunstenaar opleggen wat hij wil bereiken met het beoogde kunstwerk. De kunstenaar zal daaraan dan moeten voldoen. Ook kan de kunstenaar kan zelf een boodschap of betrokkenheid met een zaak willen uitstralen door middel van zijn kunstwerk. Terwijl eveneens het oplossen en het verbeelden van artistieke problemen uitgangspunt kan zijn.

Maar een kunstwerk kan ook ontstaan vanuit een soort innerlijk dadendrang, de drang om iets te maken. Het volgen van de intuïtie speelt dan eerder de belangrijkste rol in het ontstaansproces van het kunstwerk dan een van te voren bedacht uitgangspunt of doel. Henriëtta van de Westelaken is iemand die zo werkt. Zij heeft geen theorie vooraf, soms zelfs geen idee van hoe of wat. Ze “moet” dingen maken. Ze begint gewoon met het veranderen van of toevoegen van elementen aan een bestaand object dat ze op haar weg is tegengekomen. Zo is een aantal op deze expositie geëxposeerde werken gebaseerd op herkenbare traditionele gezelschapspelletjes. Deze spelletjes is de kunstenaar “tegengekomen”. Ze zijn gebruikt als uitgangspunt voor een werk en veranderd in een nieuw object met een andere functie en een andere betekenis. Als gezelschapspelletjes kunnen ze niet meer gebruikt worden. Het vertrekpunt, het gezelschapsspel, blijft echter wel herkenbaar, maar het nieuwe beeld kan een uitbreiding van het doel of de betekenis van het oorspronkelijke object zelf oproepen.

Het proces van veranderen en toevoegen verloopt intuïtief, niet planmatig. Voor Henriëtta van de Westelaken hoeven theorieën en boodschappen niet: kunstwerken bedenken en maken vindt ze gewoon een plezierige bezigheid.

Op zondag 11 april 2010 wordt de expositie feestelijk geopend om 15.00 uur door Gonda van der Zwaag, beeldend kunstenaar en zangeres.
De laatste dag van de expositie is zondag 23 mei 2010.













spielerei   2007

objecten

16 september tot en met 21 oktober 2007


Over Henriëtta van de Westelaken door Wim de Natris

Kunst kan ook lichtvoetig, vrolijk en humoristisch zijn. Dat laat Henriëtta van de Westelaken met deze expositie zien.
Inspiratiebron was een werk dat zij enige jaren geleden maakte. Zij noemt het Ons Moeder. Een vrolijk eerbetoon aan moeders. Een lief porseleinen popje met een blauwe mantel van drinkrietjes waaronder olijke eveneens van porselein vervaardigde kinderkopjes te voorschijn komen: de zogende en altijd beschermende moeder, de klassieke Mantelmadonna.
Ze kreeg daar zoveel plezier in dat ze besloot meer kleinere objecten te maken. Niet van nieuw, maar uitsluitend van gebruikt materiaal. Van Maria naar de vormenrijkdom van de consoles uit het rijke Roomse Leven waarop Mariabeelden hebben gestaan is dan geen vreemde stap. Op die consoles monteerde zij kleine tafereeltjes die herinneren aan plezierige en aangename ervaringen uit haar leven.

Daarbij bleef het niet. In haar speurtochten op rommelmarkten en tweedehandse winkels kwam zij zoveel materiaal tegen, dat ze ter plekke weer spontaan nieuwe ideeën kreeg. De consoles werden gevolgd door een hele reeks objecten, waarbij de herinneringen de rode draad bleven.

Van de Westelaken´s objecten zijn zorgvuldige, met plezier en engelengeduld gemaakte verbeeldingen. Ze lijken lichtvoetig, maar pas op! Titels, zoals Topcarrière,Het zou je kind maar wezen, Vakantieliefde en De val van Venus verraden een tweede betekenislaag. Doordenkertjes, die de op zich lichtvoetige uitstraling een volstrekt andere wending kunnen geven.

Derjenigen sind gesegnet die etwas vom Kinde gerettet haben,schreef Goethe ooit. Spel, maar dan met de ernst van een volwassene die kan terugblikken op een rijk leven. Dat is typerend voor het werk van Henriëtta van de Westelaken. In haar recente werk is dat duidelijker dan ooit.

Spielerei is een expositie die in het geheugen blijft kleven door de dubbelheid van het olijke beeld en de ernst van de betekenis daarachter.



Werk van Henriëtta van de Westelaken is in stock bij Galerie De Natris.





site (c) martijn meeldijk & galerie de natris