over de galerie
exposities/gebeurtenissen
kunstenaars
Nederlands Poëzie Centrum
contact
| jan tregot |
| www.jantregot.eu |
2021*vanaf de straat* # 12 jan tregot11 april tot en met 2 mei 2021Deze werken van Jan Tregot roepen in eerste instantie afschuw op. Verminkte lichamen of onderdelen daarvan zijn nu niet bepaald plezierig om te zien. Bovendien zijn het lichaamsdelen van afgedankte Christusbeelden, die door de kunstenaar bewerkt zijn. Goed, zijn beelden zijn vaak schokkend. Maar beseffen wij hoeveel schokkende kunstwerken er zijn gemaakt die wij nu in een museum bewonderen? Beseffen wij dat we dagelijks via de media gebombardeerd worden met talloze gruwelijke foto’s? We lijken er bijna immuun voor geworden. Deze sculpturen kunnen ons doen inzien dat de gruwelijkheid van verminkte lichamen van alle tijden is en altijd weer zullen we er met afschuw naar kijken. Misschien gaan we door de beelden van Jan Tregot juist afvragen hoe dat nou komt. Maar er is natuurlijk ook een andere kant van het verhaal. De talloze schilderijen en beelden van Christus en van de martelaren die voor het geloof zijn gestorven zijn niet gemaakt om ons alleen de gruwelen van het menselijk handelen te laten zien. De nu afgedankte kruisbeelden die vroeger in elke katholiek huis hingen ter herinnering aan het lijden van Christus vond men allesbehalve afschrikwekkend. Die beelden lieten weliswaar lijden zien, maar daarachter lag de boodschap dat dat lijden niet voor niets was. Dat verbeelde lijden zou je dichter bij God brengen. Daar zit een zekere schoonheid in, want de beelden laten zien dat de mens zich boven dat lijden kan verheffen en dat is niet alleen de Christen voorbehouden. En dat niet alleen, het werk van Jan Tregot, hoe gruwelijk dan ook, laat tegelijkertijd de schoonheid zien van de anatomische schoonheid van het menselijk lichaam. |
recent werk 2006objecten10 september tot en met 15 oktober 2006Over Jan Tregot door Wim de Natris De met zorg vormgegeven sculpturen van Jan Tregot (1970) verwijzen onmiskenbaar naar religieuze en mythische inspiratiebronnen. Dat maakt twee dingen meteen duidelijk: er is een streven naar schoonheid in vorm en materiaalgebruik en er is het oproepen van nieuwe, eigentijdse betekenissen op basis van bijna vergeten collectieve herinneringen. Het lijkt erop alsof de beelden gemaakt zijn voor een eigentijdse contemplatieve ruimte. Met de Huizen van de Vertroosteres, waarvan er enkele op de expositie te zien zijn, kan Jan Tregot ons bijvoorbeeld naar het eeuwige moederbeeld leiden waarin wij troost kunnen vinden. Niet voor niets zijn de Huizen van de Vertroosteres gebouwd van zeep om het verzachtende van die eeuwige troosteres op te roepen. In andere beelden, zoals De amuletten van Adugislu met Ghisuhildu, verwijst de hij naar de overgang van de Germaanse levensopvatting naar die van het christendom. De hamer van Donar wordt met zeep verlengd tot het kruis van Christus: twee symbolen worden samengevoegd tot een nieuw instrument, dat een verandering in het bewustzijn illustreert. Zonder God is een monumentaal geschilderd kruis op een van de muren van Galerie De Natris. Het kruis geschilderd met bemeste aarde doet vermoeden, dat Jan Tregot weinig opheeft met het instituut van de christelijke kerk met haar vasthouden aan het “ooit eenmaal ingestelde”. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in Monument voor Edward Schillebeeckx een eerbetoon wordt gegeven aan deze erudiete en eigenzinnige Nijmeegse theoloog, die juist het vasthouden aan eenmaal vastgestelde waarden aan de kaak stelt zonder zijn geloof daarbij op de schroothoop te gooien. Net zoals Schllebeeckx verliest hij zijn vertrouwen in de mens en zijn geloof niet, maar tegelijkertijd wil hij met zijn werk laten zien dat de mens zichzelf moet zijn in vrijheid en verantwoordelijkheid. Over Tregot’s beelden moet je nadenken of je wilt of niet. Ze kunnen wezenlijke levenszaken oproepen, maar dat doen ze met de nodige humor in de zin van de ondraaglijke lichtheid van het bestaan. En dat komt omdat de beelden gewoon mooi zijn. |