Wie de tentoonstelling Without a Shadow of a Doubt in Galerie de Natris, waar de Nijmeegse kunstenaar Mariës Hendriks (Nijmegen 1956) haar nieuwste werk laat zien, binnen stapt zal verbaasd zijn. Geen grote tekeningen en houtgravures hoofdzakelijk in zwart-wit, zoals hij al jaren gewend is van de kunstenaar.
Integendeel, arcylverfschilderijen op doek en…in kleur. Dat lijkt een fundamentele verandering, maar de titel die de kunstenaar de tentoonstelling meegaf laat zien dat haar levendsvullend artistieke onderzoek naar tijd en licht gewoon doorgaat. Toch is er wel iets veranderd: het onderwerp is soberder geworden. De kunstenaar vindt meer dan voldoende materiaal op de plaats waar zij werkt, haar atelier in een lokaal met hoge ramen in een oude school.
Mariës Hendriks maakt de tijd zichtbaar door licht te schilderen. Dat is moeilijker dan je denkt, wat je schildert kun je juist zien doordat er licht is. Hoe je dat kunt doen is in de kunstgeschiedenis talloze malen en met succes uitgebeeld, denk maar eens aan het scherpe licht-donker contrast van de Barok (Rembrandt), de daar rechtlijnig tegenover staande “pure” optische ervaring van de Impressionisten en eigentijdse kunstenaars die de lichtbron zélf tot kunstwerk maken. Vanzelfsprekend is waar licht is ook schaduw. Door schaduw kun je zien dat de tijd verglijdt. Daarvan maakt de kunstenaar gebruik. Leg het verglijden van de schaduw op een bepaalde plek vast met foto’s. Zo’n reeks die uit honderden opnamen kan bestaan is de basis voor de volgende stap: de definitieve keuze maken niet uit één maar uit meerdere momenten. Deze worden dan uiteindelijk samengevoegd in een zorgvuldig lijnenspel. Zo wordt de tijd gevangen in één beeld.
Het lijkt de weg naar een niet figuratief eindresultaat, waarbij het geschilderde het geschilderde is. Niet meer dan dat. Maar de kunstenaar beoogt geen abstract werk. In de meeste werken geeft zij een kleine hint dat de werkelijkheid nog steeds haar uitgangspunt is door bijvoorbeeld een herkenbaar deel van een meubel in het beeld te plaatsen. Maar het zijn vooral de subtiele kleuren van de schaduwlijnen en van de tussenliggende vlakken die je een complexe realiteit intrekken: de realiteit van het licht, de kleur en de ruimte van het schilderij zelf, in feite (een samenvatting van tijd) en de verwijzing naar de werkelijkheid waaraan het beeld is ontleend.
Het jongste werk van Mariës Hendriks toont in feite een schitterend samengaan van een Barokke en Impressionistische kijk op een van de belangrijkste beeldende elementen van de westerse schilderkunst: het licht.
De expositie wordt op zondag 9 maart om 15.00 uur geopend door Flos Wildschut, freelance curator
| 
| site (c) martijn meeldijk & galerie de natris