over de galerie
exposities/gebeurtenissen
kunstenaars
Nederlands Poëzie Centrum
contact
| nico huijbregts |
obramoor 2014olieverfschilderijen7 september tot en met 12 oktober 2014Nico Huijbregts (Roosendaal 1961) is een dubbeltalent, componist en beeldend kunstenaar. De afgelopen twee jaar heeft hij naast het componeren van nieuwe kamermuziekwerken (uitgebracht op de CD Hoe alles oplost 2014) intens gewerkt aan het componeren van een schilderproject. Nico Huijbregts woont en werkt in Nijmegen. Het resultaat van dit project, door de kunstenaar Obramoor genoemd, wordt nu in Galerie de Natris geëxposeerd. Obramoor is een samentrekking van de werkplekken die een belangrijke rol hebben gespeeld bij het ontstaan van het project. De Obras Art Residency bij Estremoz, Portugal, en Parkamoor, onderdeel van Grizedale Arts (UK, Lakedistrict). Op beide plekken werkte Nico Huijbregts in 2013. Het verbaast niet dat Huijbregts gefascineerd is door werk van Constable, Turner en de marines van Courbet, zoals De Golf (1870) in de Berlijnse Alte Nationalgalerie. De eerste twee voor die tijd experimentele landschapschilders, de laatste een experimentele zeeschilder. Negentiende eeuwse inspiratiebronnen, maar Huijbregts’ manier waarop de werken tot stand komen is helemaal van deze tijd. Op 54 standpunten maakte de kunstenaar foto’s van de muren van de gebouwen van de Obras Residency. De muurfoto’s werden kort daarna in verf vertaald op kleine masonietplaatjes van drie verschillende formaten. Die Portugese impressies werden vervolgens onderlegger van de indrukken van het Engelse landschap rond het Parkamoorverblijf. Portugese muurdetails en het Engelse landschap smolten als ware samen. Terug in Nederland werd er een derde landschap overheen geschilderd. Het landschap in mijzelf, zoals de Huijbregts het uitdrukt. Zo ontstond een serie geschilderde paneeltjes waaraan een begin is en een einde. Daar tussenin zit het verhaal, het verloop in de tijd. In het Obramoorproject vind je dat terug. Er zijn parallel aan de 54 standpunten 54 geschilderde paneeltjes ontstaan die op de expositie ook als een compositie met een begin en een einde worden geëxposeerd. Zoals in een compositie in de muziek. Maar anders dan een geďsoleerde noot op een notenbalk, staan de paneeltjes ook op zichzelf als een los onderdeel dat voor zichzelf spreekt. Dan gebeurt er iets wonderlijks. Er ontvouwt zich op dat kleine stukje geschilderde oppervalk, ongeveer formaat ansichtkaart, een compleet, monumentaal wijds landschap. De inspiratiebron: Caspar David Friedrich, ook weer een 19e eeuwer. Er is nog een 19e eeuwer die om de hoek komt kijken: Goya, bewonderd door de kunstenaar vanwege zijn enorme vrijheid van schilderen. Zijn bewondering voor en zijn inspiratie in de 19e eeuwse meesters weet Nico Huijbregts op een overtuigende manier om te zetten in een eigentijdse schilderkunstige vertaling. Zijn schilderijtjes zijn pareltjes op zich en samen vormen zij, zoals parels aan een draad, een prachtige ketting, zoals de noten op een partituur samen een spannend luisterverhaal kunnen maken. Groot verschil: een enkele noot zegt niets, een enkel schilderijtje van Nico Huijbregts kan een hele wereld openen. |