Strijklicht
Deze tentoonstelling is een bijzondere gebeurtenis in het bijna twintigjarige bestaan van Galerie de Natris. Nog nooit heeft een kunstenaar er in twee jaar tijd tweemaal geëxposeerd. Voor Ad van Hoof (Vught 1945), die begin vorig jaar schilderijen met een geaccidenteerd oppervlak liet zien, is een uitzondering gemaakt. Wat zich toen al aankondigde heeft hij in korte tijd ontwikkeld tot een zodanig consistent beeldend experiment dat een nieuwe expositie gerechtvaardigd is.
De tentoonstelling van vorig jaar gaf in de titel, Oppervlaktespanning, al enigszins aan wat toen speelde in zijn onderzoek: de (op-)spanning van het doek op de achterliggende constructie en de vorm, de begrenzing van de ruimte van het doek. Ook de kleurstelling en de lichtval speelden daarbij een belangrijke rol. Een aantal van de toen getoonde doeken ademde de geest van de experimenten in de jaren vijftig van de Italiaan Lucio Fontana met zijn sneden in het doek en de “shaped canvasses” van Amerikaanse schilders als Frank Stella en Kenneth Noland in de jaren zestig.
In krap anderhalf jaar tijd heeft Ad van Hoof daarop overtuigend weten voort te bouwen. Niet langer ondersteunt het gewelfde doek een bijbehorende, herkenbare voorstelling -het is zelf exercitieterrein geworden. Door het over de ribben van een achterliggende constructie te spannen en het op sommige plaatsen met touw weer vast te hechten aan het onderliggende frame, ontstonden ‘heuvels’ en ‘valleien’. Ook het geijkte rechthoekige kader heeft er inmiddels aan moeten geloven. Meestal is er sprake van slechts één kleur. Veel referentie aan de zichtbare werkelijkheid bevatten deze reliëfschilderijen niet meer. Zij stellen zich open voor het licht in zuiver fysische zin. En zij doen niet alleen een beroep op het oog, maar ook op het gevoel voor ritme, dynamiek en proportie.
Een subtiel strijklichteffect is in de schilderkunst eeuwenlang net zo’n meesterproef geweest als het goed kunnen schilderen van water, vuur of een glimlichtje in de oogbol van een geportretteerde. De kunstenaar heeft in deze tentoonstelling de kwast met genoegen overgedaan aan het licht zelf.
| 





| site (c) martijn meeldijk & galerie de natris