Over Dorine Hulshof door Wim de Natris
Dorine Hulshof (1949, Lichtenvoorde) heeft naast haar kunstvakopleidingen in Nederland en gedegen “ouderwetse” kunstopleidingen in België jarenlang gewerkt in de sociale sector om jonge meisjes en vrouwen in de bijstand of van allochtone afkomst, te ondersteunen bij het verwerven van economische en/of emotionele zelfstandigheid. Die ervaring is mede bepalend geweest voor dat wat zij wil oproepen met haar beelden.
Dorine Hulshof is gefascineerd door de rol die de vrouw in de loop van de geschiedenis heeft gehad. Vanaf de Venus van Willendorf uit de prehistorie tot aan de Madonna van het huidige tijdsgewricht. In die geschiedenis worden vrouwen allerlei rollen toegedicht van vruchtbaarheidsgodin, via kuise maagd tot verleidelijke hoer. Ondanks die wezenlijke rol van de vrouw in de menselijke samenleving heeft de kunstenares geconstateerd, dat vrouwen vandaag de dag zich vaak machteloos voelen in een samenleving waarin mannen bijna op alle terreinen domineren
Met haar werk wil zij die vrouwen een hart onder de riem steken. Zij voelt zichzelf geen feministe, maar wel vrouw, moeder en kunstenaar die met haar beelden van vrouw tot vrouw iets te zeggen heeft.
De kunstenares wil, zoals ze het zelf uitdrukt “inzoomen tot op de huid om vervolgens door te dringen tot de kern van het vrouw-zijn”.
Als je iets te zeggen wil hebben moet dát wat je zegt ook hout snijden, met beide benen op de grond staan. Wel, dat gebeurt met de beelden van Dorine Hulshof. Die staan, zitten of liggen stevig, als een vrouw. Het maakt niet uit of het gaat om haar experimentele vrije werk of meer toegankelijke werk.
In haar vrije werk experimenteert de kunstenares met klei, textiel, latex, vilt, papier, draad. Vervormbare en kneedbare materiaal, maar vaak weerbarstig. Als een scheppende godin maakt Dorine Hulshof met haar beeldhouwerhanden er vrouwenlijven van. Vrouwenlijven, weelderig gevormd, maar ook getekend door het leven, die nooit compleet zijn, onvoltooid, soms bijna onherkenbaar. Maar de dramatische houding maakt de beelden expressief en emotioneel. Daarnaast voert de nadrukkelijke aandacht voor de plastische textuur die spanningen op. De beelden zijn handenwerk en dat verraadt niet alleen de passie van de maakster, maar tegelijkertijd ook de compassie van de kunstenares met diegenen voor wie de beelden bedoeld zijn: de vrouwen van Dorine Hulshof raken je recht in het hart, of je nu wilt of niet.
In haar werk voor een groter publiek experimenteert Dorine Hulshof minder. Vertrouwd als ze is met klei modelleert ze vakkundig gemaakte vrouwenbeelden. Maar hoe gemakkelijk deze beelden ook gemaakt lijken te zijn en al zijn ze minder confronterend, ook hier in deze beelden draagt de maakster haar “boodschap” uit. En ook deze beelden hebben body, laten vrouwen zien, zoals ze zijn, zoals ze mogen zijn.
In de expositie “Op de huid” laat Dorine Hulshof zowel haar “moeilijk” als “gemakkelijk” toegankelijke beelden zien. Twee verschillende werelden, maar de boodschap van beide benaderingen is eenduidig helder: vrouwen zijn zoals ze zijn en daar is niets mis mee.
| 





| site (c) martijn meeldijk & galerie de natris