over de galerie
exposities/gebeurtenissen
kunstenaars
Nederlands Poëzie Centrum
contact
| frans megens |
| www.fransmegens.nl |
ode aan petronelie 2008installatie20 januari tot en met 2 maart 2008Over Frans Megens door Wim de Natris We hebben allemaal zo onze herinneringen aan vroeger, herinneringen aan bepaalde vaste rituelen die plaats vonden op vastgestelde momenten en tijden. In zijn beeldend werk speelt Frans Megens met dit gegeven. Ook nu hij voor de derde keer in Galerie De Natris een installatie verzorgt speelt herinnering een wezenlijke rol. Maar wel heel anders dan bij de eerdere projecten. Toen was het de locatie die de prikkel vormde om een verzameling objecten zodanig op te stellen dat zij een geheel nieuw en eigen verhaal gingen vormen als aanvulling van en commentaar op de plek: de galerieruimte, het pand waarin de galerie is gevestigd. De installatie Ode aan Petronelie daarentegen bestaat weliswaar ook weer uit een verzameling objecten –botervloten- maar het is niet meer de locatie die de prikkel vormt tot het samenstellen van die verzameling, maar een herinnering van de kunstenaar zelf. De installatie staat los van de omgeving waarin deze geplaatst is. Nog niet zo niet zo erg lang geleden kreeg Frans Megens tijdens een masterclass van een deelneemster de vraag of hij met zijn studenten iets kon doen met een verzameling van maar liefst 160 botervloten; Megens is docent aan de Academie Beeldende Kunsten Maastricht. De kunstenaar ging graag op het aanbod in, maar wist eigenlijk niet zo goed wat hij er met zijn studenten mee kon doen. Om de botervloten te vernielen of op een of andere manier in experimenten de vernieling in te zien gaan vond hij doodzonde. En zo gaat dat vaak: ineens viel het dubbeltje. Megens moest terugdenken aan zijn verjaardagen als kind waarbij altijd hetzelfde ritueel opgevoerd werd door zijn moeder. De jarige werd “verrast” met het getal van zijn leeftijd uitgesneden in boter en opgediend uit de botervloot van het “zondagse” servies, dat alleen uit de kast kwam bij feestelijke aangelegenheden. Zo ontstond een verzameling objecten die een herinnering opriepen van een aan tijd en plaats gebonden gebeurtenis uit de herinnering van de kunstenaar. Een oude verzameling werd een nieuwe met dezelfde objecten maar met een andere betekenis. Deze nieuwe betekenis krijgt naast de oude cultuurhistorische betekenis van het fenomeen botervloot (wie gebruikt nog zo’n ding?) ook betekenis in het kader van de persoonlijke herinnering van de samensteller van deze nieuwe verzameling: Frans Megens. Kortom, het resultaat werd de installatie Ode aan Petronelie, die daarmee tegelijkertijd als het resultaat van een soort intellectueel en artistieke recycling- proces gezien kan worden. Het is natuurlijk boeiend om zo’ n installatie in de context van het recente werk van Frans Megens te laten zien. Daarom worden op de expositie naast de installatie ook objecten die de kunstenaar zelf uitdrukkingen van “visuele poëzie” noemt: gevonden of gekregen objecten die door hun verlies aan context betekenisloos zijn geworden, krijgen door het toevoegen van tekst of verbeeldende bewerking een nieuwe betekenis. In feite een soort recyclingproces dat ook de essentie van het hoofdwerk Ode aan Petronelie is. |