Zij mag dan wel een laatbloeier zijn en zichzelf bescheiden opstellen, maar haar werk heeft een indrukwekkende monumentaliteit, ook al is het formaat bescheiden. Haar vroegere opleiding in de textiel komt haar goed van pas en loopt als een rode draad door de ontwerpen heen, wanneer je op haar manier van construeren en verbindingen let. Het resultaat is dan ook in zijn eenvoud verbluffend.
Het toeval: de Surrealisten met hun peinture-automatique (telefoonkrabbeltjes), het Amerikaanse Abstract Expressionisme, de Franse l’Art Informel, kunststromingen waarin geprobeerd werd de regels van het rationele te doorbreken en de eigen individuele inbreng zoveel mogelijk uit te schakelen. Niet nieuw dus, het gebruikmaken van toeval, maar in deze nieuwe eeuw alweer in onbruik om plaats te maken voor regels en rationele afspraken. Maar ooit schreef de bekende bioloog Dick Hillenius dat toeval niet bestaat, omdat er altijd grenzen en kaders zijn waarin het toeval plaats vindt. In de kunst betekent dat, dat de kunstenaar uiteindelijk de baas is. En dat is precies wat Maria Gruppelaar laat zien: zij is de baas.
Gruppelaar lijkt het lak aan regels te hebben, maar zij opereert wel vanuit een startpunt: in bouwafvalcontainers gevonden gebruikte latjes gebruikt zij voor het raamwerk van haar werk. Dat raamwerk wordt al dan niet “bespijkerd” met karton, papier of textielafval en eventueel beschilderd. Het uiteindelijke werk lijkt een willekeurig bij toeval ontstane compositie en komt in eerste instantie weinig berekend over, maar schijn bedriegt. De grenzen zijn weliswaar aangegeven, zoals formaat, wijze van verbinding, de staat van de latjes, maar wat daarbinnen te zien is, zoals bij de beschildering van het gespannen vlak, is spontaan en niet berekend. Daar speelt het toeval een grote rol.
De textiele of papieren opspanningen zijn binnen het door de kunstenaar bepaalde kader (het raamwerk van de latjes) vrijplaatsen voor het experimenteren met het schilderen. Dat kader kun je natuurlijk ook weglaten: op dit moment experimenteert zij ook met temperaverf die snel droogt op katoenpapier, dat sterk en zacht is.
De tentoonstelling ‘Er is opzet in het toeval’ geeft een eerste uitgebreid overzicht van de sprankelende opzettelijke ‘toevalstreffers’ van Maria Gruppelaar.
Op zondag 1 maart 2020 wordt om 15.00 uur de expositie geopend door de kunstenaar. Ook wordt dan het boek geschreven door Kees Verbeek, Maria Gruppelaar. Er is opzet in het toeval, Venlo (Van Spijk Art Books) 2020 gepresenteerd.
De laatste dag van de expositie is zondag 5 april 2010.
De galerie is open op zondag van 13.00 tot 17.00 uur en op afspraak.
| 
| site (c) martijn meeldijk & galerie de natris